[ftahwaz]

تحیة طیبة

حضرة الأستاذ العزیز محمد شکراً علی ألطافک الطائلة و ردک البالغ الجمال. شکراً جزیلاً. کان واجباً علیّ و لا شکر علی الواجب.
و الأخ الغالی سامی شکراً جزیلاً لک. کان أحد أقربائی یقطن فی أخر أسفالت و لکن الأسف أننی لم أحظ بفرصة التعارف مع حضرتک الکریم.
أود أن أسأل جنابک هل بحوزتک أغنیة ثلث نخلات لفؤاد سالم بصوت نقی ؟ لأنی بحثت عنها و لم أجدها فی أی مکان.
و لک جزیل الشکر.

أقدم لکما هذا الشعر الشعبی الأهوازی

وعد و الوعد برگاب الزلم مو چلمة و حچایة
القضیّة تگول من کارون نعبر بالشتا افوایة (=افواجة)
و حگ من ضحّی بچفوفه الخلیّة اعلی المسنّایة
و نخلّی الشط یغصّ او یشرگ بمایه
شرفنا برخص ما ینباع خل تسمع الگالت بالفلس نشریکم اشرایة
او ده خلّی الما فهم یفهم و اغمّه الما عرف تدبیر وکته و سدّد ابرایه
الشرف عدنا وسام انشیله حدّ الموت لو ما من تظل کل دار بیها تصیر نعّایة
هذول احنا المضیف الیگر عین الضیف ما خابت اظنون اللی ایونا (=اجونا) عنّایة
هذول احنا طفلنا امن المهد و یناغی للصمصام ما یتناغی للدایة
بعد عدنا نخل یفرش عشگ للگاع بفیایه
او بعدنا الوفا کل ساع ابعشر ساعات وفّایة
بعدها الامّهات اتییب (=اتجیب) بینا اریال (=ارجال) لأعلام العقیدة تصیر فدّایة
او بعدنا بعین الیکرهون سمّ ابراس سلّایة
هذوله احنا ندگ بمحاط نخوتنا و اذا حرّة نختنا انصول فوگ الغیرة حدّایة
و نخلّی اعلی الجماجم ترتفع فوگ النیم (=النجم) رایة
بعدنا و السنین اشهود ما حایة (=حاجة) نجلب صفحة التاریخ ما حایة (=حاجة)
بعدها تصیح های اسنین لا چلّت و لا ملّت الحچّایة
یگولون المشت من کربلا للشام ما عدها ولی و انسبت اسبایة
و یگولون ابدموم ارگاب اولیاهم یتاماهم تلوح اچفوفهم کلهم امحنّایة
و یگولون الظعن حمّل ابهدوة اللیل ما مش لا صدیج و لا ولی و لا عنده حمّایة
هوّه آنا ارید انشد امن الیحچون اهیه بسّ المشت للشام تحسبها الخلگ ایّه (=اجه)
و حبّوبة الخذوها ابلیل مچتوفة بگصایبها و نحرها امنیشنینه اسیوف کلها مضورسة و بالطبر گصّایة
او صدرها الرضّضته الخیل و بصوت الصهیل ایهدّم اولایة
ولک ما هزّک هذاک الصوت لو بسّ الیهزّک صوت غنّایة
ینبض بیش عرجک گول حتّی آنا الاگولن لک فرق عن ذیچ من هایه
الفرق معلوم ذیچ اللی ولیها انذبح عطشان بالثایة
و های آنا الاحبّنها علیها ما نزف دمّی، اکتفیت ابچلمة الاحّاه و اخطایة
اکتفیت ابچلمة الاحّاه و اخطایة

مع الود