أنا أنطونيو
شعر:أحمد شوقي
بياتى
1927
انا انطونيو و انطونيو انـــا
ما لروحينا عن الحب غنى
غننا فى الشوق او غن بنــا
نحن فى الحب حديث بعدنا
رجعت عن شجونا الريح الحنون
و بعينينا بكى المزن الهـــــــتون
و بعثنا من نفاثات الشـــــــجون
فى حواشى الليل برقا و ســـنا
خبرى يا كأس و اشــهد يا وتر
و ارو يا ليل و حدث يا سـحر
هل جنينا من ربا الانس السمر
ورشـــــفنا من دواليها المـنى
الحياة الحب و الحب الحياة
هو من سرحتها سر النواه
و على صحرائها مرت يداه
فجرت ماء و ظلا و جنى
نحن شعرا و اغانى غدا
بهوانا راكب البيد حـــدا
و بنا الملاح فى اليم شدا
و بكى الطير و غنى موهنا
من يكن فى الحب ضحى بالكرى
او بمسفوح من الدمع جــــــــرى
نحن قربنـــــا له ملك الــــــثرى
ولقيــــــنا المـوت فيـــــــه هينا
فى الهوى لم نأل جهد المؤثر
و ذهبنا مثلا فى الأعـــــصر
هو اعطى الحب تاجى قيصر
لم لا اعطى الهوى تاجى منا